Mysterious Machu Picchu

Salkantay trek to Machu Picchu

Zo, die zit er ook alweer op. Het was wel zwoegen en zweten, nu ben ik echt wel aan een beetje rust toe. De trek duurde 5 dagen, met eindbestemming Machu Picchu, de Inca ruïne die hoog in het Andes gebergte verscholen zit. We zijn vertrokken uit Molepata, een klein gehuchtje op een boogscheut van Cuzco. Na een 7-tal uur wandelen bereiken we onze eerste campsite, met de besneeuwde Salkantay top in zicht, die we de dag nadien zullen moeten bedwingen. De nacht is berekoud, dus eigenlijk zijn we blij 's morgens vroeg te 'mogen opstaan' om te beginnen wandelen (lees: bewegen om terug warm te krijgen).

Kort na de middag bereiken we ons hoogste punt: 4600 meter. Zo hoog ben ik denk ik nog nooit geweest. Gelukkig was ik al een tijdje in Cuzco, en al wat gewoon aan de hoogtes van de Andes. Een ander koppel die mee was, waren zo slim geweest deze trek onmiddellijk te doen na aankomst in Cuzco, met als gevolg dat het meisje met hoogteziekte op een ezel naar boven geëscorteerd moest worden. Je mag deze treks niet onderschatten, de afstanden en het klimmen vallen op zich wel mee, maar het zijn de hoogtes en de fijne lucht die vele mensen nekken ...

De volgende 3 dagen zijn eigenlijk zelfde scenario, met het verschil dat we nu niet meer altijd klimmen, maar ook plattere stukken wandelen. Als we na 4 dagen bij het eindpunt van de trek arriveren, krijgen we te horen dat de mountain people staken, omdat de regering hen wil laten betalen voor het gebruik van natuurlijk bergwater. De stakkers hebben al niets, dus ik kan ze geen ongelijk geven. Dit betekent wel dat we te voet naar Machu Picchu mogen zeulen, willen we dit prachtige wonder niet missen. Normaalgezien konden we de trein op tot Aquas Calientes, en van daaruit naar boven met een busje tot aan de voet van de site. Njet. De locals hebben besloten de sporen te bezetten, en zo druk op de regering te zetten.

Hierdoor is de trip wel echt zwaar geworden. We deden er 2,5 uur over om Aquas Calientes te bereiken, dit keer niet enkel met een daypack, maar met onze volledige backpack, want de ezels gaan zover niet mee. De wandeling ging ook over de treinsporen, dus ik moet je niet vertellen ... De dag nadien nog eens hetzelfde om terug te keren, plus een busrit van 8 uur terug naar Cuzco, ipv een treinrit van 4 uur vanuit Aquas Calientes. Brrrr ...

Nu ja, we hebben het overleefd, maar Ecuador zal iets rustiger worden, ja zelfs met een weekje strand op het einde. Dat heb ik wel verdiend vind ik zelf ;-)