De eerste kennismaking met Quito was niet echt een meevaller, maar laten we er maar vanuit gaan dat ik op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was. In ieder geval: ik wil de hoofdstad van Ecuador niet zomaar links laten liggen. Dit keer zocht ik me een hostal uit in een iets betere buurt, maar toch moet ik besluiten dat Quito in geen geval een veilige plaats is. Het is jammer dat de lokale bevolking niet beseft dat toerisme een belangrijke bron van inkomsten is. Gidsenverenigingen en andere organisaties proberen de man in de straat ervan bewust te maken dat dit voor een groot stuk de toekomst van het land is, maar er is nog een lange weg te gaan. Miscchien zou de regering hiér haar macht beter eens aan de dag leggen, hoewel ik vrees dat die meer dollars ziet in de oliemaatschappijen die zich maar wat graag komen vestigen in de nog niet ontgonnen oliegebieden te midden van de prachtige jungle van Zuid-Amerika, de groene long van dit werelddeel. Anyway, ik besluit Quito te bezoeken met een gids. Je moet de problemen ook niet gaan zoeken, en ik heb maar 1 volledige dag voorzien, dus dit leek me de beste manier. Ik beland bij een enthousiaste kerel, die me naast de hoofdstad ook bewust maakt van heel wat andere maatschappelijke problemen. Interessant. We schuimen samen de hele stad af, zoeken de beste plekjes op om te fotograferen, drinken de beste fruitsapjes van de stad (och man die zijn hier hemels...), en bezoeken daarna nog 'Mittad del Mundo' (yes, ik heb letterlijk op de middellijn van de wereld gestaan) en bekijken nog een gemeenschap vanop een hoogte die in de krater van een dode vulkaan is gevestigd. Wicked!
Ik ben blij Quito toch grondig bezocht te hebben, al voelt de stad niet aan als de meest gezellige plaats om te vertoeven in Ecuador. Ik ben nu eindelijk aan de kust geraakt, in een desolaat surfersstadje, Canoa. Tijd om te chillen dus ;-) De rit er naartoe was wel een beproeving. Ik heb een nachtbus genomen van ong 8 uur: never again. De hele nacht hebben die gasten van die zuidamerikaanse 'vader Abraham' muziek zitten draaien, en nog verdomd luid ook. Om zot van te worden. Morgen of overmorgen trek ik verder naar Puerto Lopez om te gaan duiken, en hopelijk walvissen te spotten. Thumbs up !
Na de zaterdagmarkt wilde ik Otavalo graag nog wat grondiger verkennen. De buurt verbergt een aantal prachtige watervallen en meren, die omgeven zijn van nog authentieke dorpjes. Een goede gelegenheid om de goeie oude jeugdherinneringen op te halen, en een wandeling te paard te gaan doen. Ik was bijna vergeten hoe relaxed het is met een paard door de natuur te gaan rijden. Ik heb moeite moeten doen om een finca te vinden die een tocht wou ondernemen op zondag, maar na wat zoeken kwam ik bij Leyton terecht. Eerst kreeg ik te horen, dat ze eigenlijk geen mensen hadden voor de dag nadien, maar het gesprek vlotte goed, en uiteindelijk stelde hij voor om gewoon met ons twee erop uit te trekken. Ik had hem ook verteld dat ik zes jaar lang in de paardensport had gezeten, en dat beviel hem wel. Ik had dus geluk, want nu konden we een heuse wandeling ondernemen, en geen toeristentoertje met mensen die nog nooit een paard van dichtbij hebben gezien.
