M'n peird en ik

Na de zaterdagmarkt wilde ik Otavalo graag nog wat grondiger verkennen. De buurt verbergt een aantal prachtige watervallen en meren, die omgeven zijn van nog authentieke dorpjes. Een goede gelegenheid om de goeie oude jeugdherinneringen op te halen, en een wandeling te paard te gaan doen. Ik was bijna vergeten hoe relaxed het is met een paard door de natuur te gaan rijden. Ik heb moeite moeten doen om een finca te vinden die een tocht wou ondernemen op zondag, maar na wat zoeken kwam ik bij Leyton terecht. Eerst kreeg ik te horen, dat ze eigenlijk geen mensen hadden voor de dag nadien, maar het gesprek vlotte goed, en uiteindelijk stelde hij voor om gewoon met ons twee erop uit te trekken. Ik had hem ook verteld dat ik zes jaar lang in de paardensport had gezeten, en dat beviel hem wel. Ik had dus geluk, want nu konden we een heuse wandeling ondernemen, en geen toeristentoertje met mensen die nog nooit een paard van dichtbij hebben gezien.

Man man, what a day ... Ik had me geen betere verjaardag kunnen wensen. De omgeving was fenomenaal, en het paardrijden scheen ook nog goed te lukken. Misschien niet meer zo gracieus als vroeger, maar toch ;-) Die bergpaardjes zijn ook zeer volgzaam, dus ideaal voor een eerste keer na lange tijd. Snel zijn ze ook wel ! Na wat instappen en een drafje, hebben we een serieus crosske gezet in de velden. Machtig ! My boney ass deed wel wa zeer na 5 uur, maar dat had ik er graag voor over. Ik zal aan mijn tweede jeugd moeten beginnen, was ik aan het denken (hoewel ... dan moet ik eerste uit die eerste zien te geraken ...)

Ik zit nu terug een nacht of 2 in Quito, the devil's hole, capital of Ecuador. Ik wil graag deze namiddag nog een stadswandeling maken in het oude gedeelte, en morgen zou ik dan vertrekken naar ... de zee !! Dat zal deugd doen. En daar wil ik echt eens 2 dagen NIKS doen.